Hoewel de in 1976 in de Opiumwet aa

Hoewel de in 1976 in de Opiumwet aangebrachte differentiatie tussen cannabis en harddrugs niet ter discussie
werd gesteld, kondigde de nota wel een aanscherping van het cannabisbeleid aan; deze aanscherping wordt
later in de Cannabisbrief uit 2004 gecontinueerd. Volgens de nota leidde de ‘decriminalisering van het bezit van
softdrugs’ niet tot een stijging van het gebruik en was het terecht dat de risico’s van cannabisgebruik ‘niet op
zichzelf reeds als ‘onaanvaardbaar’ werden gekwalificeerd’. Weliswaar waren er reden om ‘tot een heldere normering
te komen ten aanzien van coffeeshops’ en beleid te formuleren ten aanzien van de opkomst van de productie
van nederwiet en de criminele organisaties die bij de handel betrokken waren, maar met het
aangekondigde instrumentarium zou dat mogelijk zijn. Wat de sanering van coffeeshops betreft was, aldus de
nota, de verwachting ‘gewettigd’ dat nadien de controle- en handhavingsinspanningen zouden kunnen worden
verminderd. En door de aanlevering van nederwiet op grond van teelt in eigen beheer of door contacten met
thuistelers zou de ‘gehele productie- en handelsketen (…) vrij blijven van de invloed van criminele organisaties’.
Indien de coffeeshops in de greep waren van criminele organisaties was de kans groot, aldus de nota, ‘dat harddrugs
worden verkocht en er ook overigens criminele activiteiten binnen de shops zullen plaatsvinden’. Wat betreft
het drugstoerisme naar de coffeeshops werd gesteld dat een verbod niet mogelijk zou zijn: een ‘gebod om
te discrimineren tussen Nederlandse en buitenlandse kopers’ stond op gespannen voet met de Grondwet en
was bovendien moeilijk handhaafbaar. Omdat de Nederlandse coffeeshops onbedoeld waren gaan functioneren
ter bevoorrading van het buitenland, en vanwege de buitenlandse kritiek, werd wel voorgesteld om de 30-
gramsnorm voor de verkoop te heroverwegen. Tegenover de roep om een ‘wettelijke regeling van de geregle-
menteerde toelevering van cannabisproducten aan de coffeeshops’ stelde de nota dat dit vanwege verdragsverplichtingen
onmogelijk was. Los daarvan werd de vrees geuit dat zo’n regeling zou leiden tot lagere prijzen
en het ‘drugvriendelijke imago’ van Nederland zou versterken. Als alternatief was het, aldus de nota, ‘in beginsel’
mogelijk dat zo’n 35.000 huistelers in de binnenlandse vraag naar cannabis zouden kunnen voorzien. Maar een
mogelijk risico daarvan was dat ‘althans een deel van de huistelers wordt geannexeerd door criminele organisaties’.
De belangrijkste beleidsvoornemens t.a.v. cannabis waren de volgende:
• Regulering coffeeshops De commercialisering van de verkoop van cannabis in coffeeshops werd in de nota
op zichzelf niet ter discussie gesteld: ze hadden ‘bewezen een bijdrage te kunnen leveren aan de gewenste
scheiding van de detailhandelsmarkten in soft- en harddrugs’. Onder strikte voorwaarden werd daarom niet
strafrechtelijk opgetreden tegen degenen die cannabis verkopen in locaties waarover in het driehoeksoverleg
overeenstemming was bereikt. Wel was er een toename ‘in tal en last’ en werd opgemerkt dat een deel
onder invloed stond van criminele organisaties. Daarom was een regulering gewenst (waaronder afname
van het aantal verkooppunten) waarover gemeenten in het driehoeksoverleg met korpschef en officier van
justitie afspraken konden maken.
• Bestrijding georganiseerde criminaliteit Bij de beoordeling van het coffeeshopbeleid stelde de nota de invloed
van de georganiseerde criminaliteit voor als een belangrijke toetssteen. De rol daarvan moest zo veel mogelijk
worden teruggedrongen, nog los van het feit dat ze niet de kans mocht krijgen ‘om geld te verdienen aan
de gedoogde verkoop van cannabis’ vanuit de coffeeshops. Derhalve kreeg de thuisteelt tot 5 planten een
lage opsporingsprioriteit.
• Tegengaan drugtoerisme De buitenlandse kritiek op het Nederlandse beleid was, aldus de nota, vooral gericht
tegen de import van hoeveelheden cannabis die als ‘voorraad’ opgevat konden worden. Om dat tegen te
gaan werden de OM-richtlijnen zodanig aangepast dat de toegestane verkoop tot 5 gram per klant werd
beperkt.

結果 (繁體中文) 1:

雖然鴉片法應用於 1976 年在大麻和硬性毒品之間的分化也不是的宣佈注意叫收緊大麻的政策;這種緊張是在 2004 年晚些時候大麻信繼續。按照說明領導 ' 擁有非刑事化軟性毒品 '不到使用和它的上升是大麻的對風險使用' 不上本身已經是不可接受有資格。雖然有理由 ' 到明確的標準關於咖啡廳及制訂政策有關的生產出現nederwiet 和犯罪組織參與貿易的都有關，但與文書宣佈，請問可不可以。什麼是康復的咖啡店，根據注意，管制和執法努力可能是 '合法' 的期望減少了。Nederwiet 下培養自己管理或通過與接觸的交付國內的種植者將是整個生產和貿易鏈 (...) 仍免費從犯罪組織的影響。如果咖啡館裡，在抓地力的犯罪組織有可能，根據說明，' 那硬毒品出售也順便提一下店內的犯罪活動將舉行 '。至於藥物旅遊到咖啡店有人提出，禁止將不可能: ' 到誡命辨別荷蘭和外國買家是不符合憲法 》 和也很難被強制執行。因為荷蘭咖啡店被無意識地功能為了提供其餘的世界，和外國的批評，提出了到 30-gramsnorm 銷售重新考慮。對面的呼籲 ' 的監管立法的規定大麻產品到咖啡店供應管制和 '，注意，這是由於條約義務是不可能的。此外，感到關切，這種解決辦法將導致更低的價格和藥物友好荷蘭的 '圖像'。作為替代方法，它是，根據說明，'中 '原則35000 的家庭種植，在國內對大麻的需求會的可能。但其中可能的風險是，'犯罪組織附至少一部分家庭種植者'。主要的政策意圖 t.a.v.大麻了以下內容:• 調節咖啡廳商業化在咖啡店裡是銷售的大麻的在說明本身不質疑: 他們有 ' 被證明是能夠對所需作出貢獻分離的軟、 硬毒品的零售市場。因此在嚴格條件下是不對那些賣大麻的位置，在三人的刑事訴訟達成了協定。雖然增加 '在眾多和最後一個' 和被注意到的那部分受犯罪組織。因此監管 (包括減少銷售點數目) 結束在與警察局長和檢察官三自治市。司法任命。• 行動打擊有組織犯罪在咖啡廳政策，注意影響的評估有組織犯罪作為一個重要的測試。它的作用是，盡可能多地減少，何況他們得不到機會，如果 ' 來賺錢容忍大麻從咖啡商店的銷售。因此被授予自家種植 5 植物低執法優先。• 打擊毒品旅遊外國批評荷蘭是政策的，根據說明焦點對進口數量的大麻，可視為 '庫存'。對付，轉到準則進行調整以便允許的售賣給每個客戶 5 克就是有限。

結果 (繁體中文) 2:

雖然在1976年大麻和硬性毒品之間取得了鴉片戰爭法案分化沒有討論
作出的音符或宣布的緊縮政策大麻; 這種緊縮
在後面的大麻信從2004年持續。根據說明率領“佔有的合法化
軟性毒品”不增加使用和大麻的風險使用它是正確的'不是
本身就已經是“不可接受的”全部合格。雖然有對“一個明確的標準的理由
來對咖啡館”走向生產的出現制定和政策
大麻和參與貿易的犯罪組織，但與
即將到來的儀器將有可能他的。由於咖啡店的重組而言，根據
音符，這可能是期望“合法”隨後，控制和執法力度
降低。和大麻的下內部或通過與接觸種植供應
家庭種植者會“整個生產和供應鏈（...）從犯罪組織的影響，保持自由。”
如果把手上的咖啡店是有犯罪組織機會是，根據備忘錄，“硬毒品
出售，也另有犯罪活動將採取內商店的地方。關於
藥物旅遊的咖啡店指出，禁止是不可能的：一個命令，
荷蘭和外國買家區別對待“是在與憲法賠率和
也難以執行。由於荷蘭的咖啡店無意中被開始運作
海外供應，而且由於國外的批評，有人建議，30-
重新考慮銷售克的標準。在整個呼籲監管的立法
在咖啡店“建議注意大麻產品供應遲來因為條約義務這
是不可能的。另外，有人擔心這樣的安排將導致更低的價格
將增加和荷蘭的藥物友好的形象“。另外，這是根據“原則”的說明，
可能的，可以提供約35,000個國內種植者大麻的國內需求。但
潛在的風險是，“國內種植者至少部分是由犯罪組織吞併”
的主要政策方面的大麻分別為：
•咖啡館條例出售在咖啡店大麻的商業化是音符
本身不質疑：他們已經“被證明有助於所需
的軟，硬毒品零售市場的分離。” 在嚴格的條件因此
對那些誰賣大麻在三方磋商中提到的地點犯罪行為
已經商定。然而，有“的數目和負擔”的增加，並指出，部分
是犯罪組織的影響下。因此，監管所需的（包括減少
它與警察局長和公眾三方協商直轄市網點的數量）
檢察官可以預約。
•打擊有組織犯罪的鬥爭在咖啡店政策的評估論證音符的影響
有組織犯罪的作為重要的試金石。它們的作用是盡可能地，
從一個事實，即他們可能沒有機會“，從賺錢減少，撇開
從咖啡店的耐受出售大麻”。因此，家庭修煉到五家工廠有一個
低優先級。
•防止藥物旅遊的外國批評荷蘭的政策，根據該說明，重點
對大麻的數量，可以被理解為“股票”的進口。對於那些對
去進行了調整，以便允許銷售增長了每個客戶5克OM指令
限制。

結果 (繁體中文) 3:

雖然在1976年提出的opiumwet之間的分化和毒品的大麻注意了，宣佈一個緊縮政策收緊了這cannabisbeleid；從2004年開始，後來在cannabisbrief。根據說明領導權的合法化我不需要新增，是正確的，使用大麻的風險不在已經為自己的“不可接受”均合格。雖然有理由為一個明確的標準提出的咖啡館和政策制定方面的崛起，生產從nederwiet和犯罪組織參與交易，而是用可能是公佈的工具箱。一些咖啡館主題是修復，從而注意，“期待”的合法合規性稽核和隨後的可能减少。通過提供nederwiet根據培養自己管理或接觸“thuistelers將整個生產和供應鏈（……）不影響犯罪組織。在咖啡館的犯罪組織都是有可能的，從而說明，“毒品此外，也有出售的犯罪活動將在商店。至於旅遊到咖啡廳獲悉，禁止是不可能的”為：區分荷蘭語和外國買家緊張”是憲法和還很難執行。因為荷蘭咖啡店去工作中提供國內外，由於國外的責備，並提出了30gramsnorm待售的反思。對呼籲立法的geregle——”這些產品的menteerde包的咖啡館了，由於注意義務是不可能的。不論人們擔心，這樣的計畫會導致較低的價格“意象”和drugvriendelijke荷蘭會加强。如果選擇是，從而說明，“原則上”可能這樣一個國內需求35000 huistelers大麻可以預見的。但這可能是至少部分huistelers被吞併的犯罪組織。關於大麻的主要目標如下：•規範化銷售咖啡店的咖啡館是大麻的說明對自己不質疑：他們被證明有助於預期分離的軟、硬的零售市場。在嚴格的條件，囙此沒有被刑事打擊那些大麻銷售的三點已經達成一致。好的，新增了許多負擔”和“的一部分，指出在影響下的犯罪組織。囙此，想要降低調節（包括從網點數量），直轄市與警詧局長和三官正義能够達到。•打擊有組織犯罪，在評估的影響，說明coffeeshopbeleid有組織的犯罪作為一種重要的試金石。要盡可能多的作用减少，儘管他們不喜歡有機會賺錢允許從出售大麻的咖啡館。囙此，有thuisteelt 5植物opsporingsprioriteit低。•封锁外國責備drugtoerisme荷蘭的政策，從而說明，特別是對進出大麻為“股票”，可以理解。為了封锁它要進行調整，使指令允許客戶進行銷售至5克限制。