Justitie, in het bijzonder het Open

Justitie, in het bijzonder het Openbaar Ministerie (OM),
werd vanaf de tweede helft van de jaren zestig in toenemende
mate met drugsproblematiek geconfronteerd. Het
OM maakte gebruik van de bevoegdheid om, al voordat
de wijziging van de Opiumwet een feit was, in richtlijnen
een onderscheid aan te brengen tussen cannabis en harddrugs.
In 1969 kwamen de eerste landelijke richtlijnen tot
stand; hierin werd een onderscheid aangebracht tussen (1)
incidentele gebruikers van cannabis, (2) geregelde gebruikers
van cannabis en (3) gebruikers van harddrugs plus
handelaren. Een differentiële benadering in typen drugs
was met andere woorden al jaren eerder dan de wetswijziging
die in 1976 tot stand kwam praktijk, en dus ook
voordat de commissie Baan in 1972 haar advies had uitgebracht.
Ook na de wijziging van de Opiumwet in 1976 hebben periodieke aanpassingen in de (al jaren voor de wetswijziging
opgestelde) richtlijnen van het OM, op grond van het opportuniteitsbeginsel, daarin een belangrijke
plaats gehad. In 1977 werd door het OM bepaald dat in het driehoeksoverleg (burgemeester, hoofdcommissaris
van politie, hoofdofficier van justitie) lokaal beleid inzake de strafrechtelijke vervolging van kleinhandel in cannabis
besloten moest worden. Hierdoor ontstond de mogelijkheid dat men in jongerencentra ‘huisdealers’ kon
gedogen (vervolging kreeg lage prioriteit) mits ze zich aan strenge voorschriften hielden, waaronder uiteraard
het zich geheel afzijdig houden van de verkoop van harddrugs. In 1980 vond een verdergaande vastlegging van
het opsporings- en vervolgingsbeleid plaats doordat nieuwe richtlijnen in de Staatscourant werden gepubliceerd:
mits de kleinhandel zich onopvallend zou gedragen werd de vestiging van commerciële coffeeshops mogelijk.
In 1987 werd in richtlijnen vastgesteld dat er wordt opgetreden als aan klanten meer dan 30 gram wordt verkocht,
openlijke affichering en provocerende handel plaatsvindt én wanneer aan minderjarigen cannabis wordt
verkocht. In 1991 werden de AHOJ-G-criteria landelijk van kracht (A = geen affichering, H = geen handel in
harddrugs, O = geen overlast, J = geen levering aan jongeren, G = geen verkoop van hoeveelheden boven 30
gram. De nieuwe aanwijzingen voor opsporing en vervolging zijn nooit geformaliseerd in nieuwe wetgeving.
Later zijn hier criteria aan toegevoegd en specificaties van bestaande criteria (zie § 6.5.3).

結果 (繁體中文) 1:

司法，特別是檢察機關服務 (OM)從六十年代增加第二個一半開始本科學歷，面臨的毒品問題。的到了利用的力量來運作，甚至之前鴉片的法律，在準則中的修改，大麻和硬性毒品之間的區別。在 1969 年來到第一次國家指導方針站;(1) 區分偶爾的大麻，(2) 普通使用者使用者大麻和 (3) 使用者的硬性毒品加交易員。差分法在藥物換句話說，多年早于法律中的修改在 1976 年來的做法，和也是如此之前在 1972 年委員會工作發佈了它的看法。1976 年法案的鴉片在更改後還有定期調整 (多年的法律中的修改對起草準則)，起訴裁量權，一個重要的基礎上採取的地方。1977 年，由的順序提供那在三 (市長，員警長官員警，首席檢察官) 的本地策略對大麻的零售銷售的起訴必須作出決定。這創造了一個在青年中心 '家轉銷商的可能性可以默許 (起訴得到低優先順序)，當然，前提他們遵守嚴格的規定，包括，硬毒品買賣從完全抽象。在 1980 年被進一步承諾的在政府憲報刊登了調查和起訴的政策，作為新的指導方針:只要想到零售貿易是建立商業會表現得自己不顯眼的咖啡廳盡可能。1987 年，在制定準則行動是超過 30 克是賣給客戶，公共標牌和交易發生，當大麻對未成年人的挑釁出售。1991 年 AHOJ G 標準農村力 (A = 沒有標牌，H = 沒有貿易硬毒品，O = 沒有滋擾，J = 派遞服務對年輕人來說，G = 沒有銷售數量超出 30克。調查和起訴的新方向是從未正式在新的立法。這是後來添加的標準和規格的現有標準 (見第 6.5.3 節)。

結果 (繁體中文) 2:

司法，特別是檢察官（OM），
從六十年代的下半年日益
面臨的毒品問題。該
OM使用的電源，甚至在
鴉片戰爭法的修改是一個事實，在指令
使大麻和硬性毒品的區別。
1969年，第一次全國準則走進
位置; 在此，區分了之間進行（1）
大麻偶爾的用戶，（2）普通用戶
大麻和（3）的硬毒品加上用戶的
商人。差分方法類型的藥物
是，換句話說，對於修改前多年
隨附的做法成立於1976年，因此
1972年該委員會課程給了其意見之前，
即使在鴉片戰爭法案在1976年的變化，定期調整（適用於年修訂
起草），公訴機關的指引，的機會的原則的基礎上，一個重要的在其中
發生。1977年OM指出，三方協商（ ​​市長，首席
零售貿易大麻刑事起訴警察，首席檢察官）地方政策
來決定。這創造了青年中心的“家經銷商”可能的可能性
容忍（起訴被賦予低優先級），只要他們遵守嚴格的規則，當然也包括，
把它出售的硬毒品完全超然。1980年採取了進一步的承諾
，而新指南發表在政府公報的調查和起訴的政策：
如果零售會謹慎行事，以建立商業咖啡店的是可能
在已經發生的客戶，在1987年制定的準則銷量超過30克，
開affichering和挑釁性的交易發生時向未成年人大麻
銷售。1991年，AHOJ-G標準全國生效（A =沒有廣告是，H =在任何貿易
硬性毒品，O =沒有滋擾，J =無供應的年輕，G =沒有銷售數量超過30
克。該新指令調查和起訴在新的法律從來沒有正式確定下來。
後來加入到這一標準和現行標準規範（見第6.5.3）。